Kubernetes w akcji uczy, jak stosowa

Osoby które kupowały "Kubernetes w akcji", wybierały także:

• Windows Media Center. Domowe centrum rozrywki 66,67 zł, (8,00 zł -88%)
• Przywództwo w świecie VUCA. Jak być skutecznym liderem w niepewnym środowisku 58,64 zł, (12,90 zł -78%)
• Mapa Agile & Scrum. Jak si 57,69 zł, (15,00 zł -74%)
• Lean dla bystrzaków. Wydanie II 49,62 zł, (12,90 zł -74%)
• Gra bez końca 47,78 zł, (12,90 zł -73%)

Spis treści

Kubernetes w akcji eBook -- spis treści

• Okładka
• Strona tytułowa
• Strona redakcyjna
• Spis treści
• przedmowa
• podziękowania
• o książce
• o autorze
• o ilustracji na okładce
• Część I. Przegląd
  • 1. Wprowadzenie do Kubernetes
    • 1.1 Zapotrzebowanie na system taki jak Kubernetes
      • 1.1.1 Przechodzenie od aplikacji monolitycznych do mikroserwisów
      • 1.1.2 Zapewnianie spójnego środowiska dla aplikacji
      • 1.1.3 Przechodzenie do ciągłego dostarczania: DevOps oraz NoOps
    • 1.2 Przedstawiamy technologie kontenerowe
      • 1.2.1 Czym są kontenery
      • 1.2.2 Platforma kontenerów Docker
    • 1.3 Wprowadzenie do Kubernetes
      • 1.3.1 Pochodzenie
      • 1.3.2 Ogólny obraz Kubernetes
      • 1.3.3 Architektura klastra Kubernetes
      • 1.3.4 Uruchamianie aplikacji w Kubernetes
      • 1.3.5 Korzyści z używania Kubernetes
    • 1.4 Podsumowanie
  • 2. Pierwsze kroki z Dockerem i Kubernetes
    • 2.1 Tworzenie, uruchamianie i udostępnianie obrazu kontenera
      • 2.1.1 Instalowanie Dockera i uruchamianie powitalnego kontenera
      • 2.1.2 Tworzenie trywialnej aplikacji Node.js
      • 2.1.3 Tworzenie Dockerfile dla obrazu
      • 2.1.4 Budowanie obrazu kontenera
      • 2.1.5 Uruchamianie obrazu kontenera
      • 2.1.6 Badanie wnętrza uruchomionego kontenera
      • 2.1.7 Zatrzymywanie i usuwanie kontenera
      • 2.1.8 Wypychanie obrazu do rejestru obrazów
    • 2.2 Konfigurowanie klastra Kubernetes
      • 2.2.1 Uruchamianie lokalnego jednowęzłowego klastra Kubernetes przy użyciu Minikube
      • 2.2.2 Korzystanie z hostowanego klastra Kubernetes przy użyciu Google Kubernetes Engine
      • 2.2.3 Konfigurowanie aliasu i dopełniania poleceń dla kubectl
    • 2.3 Uruchamianie naszej pierwszej aplikacji w Kubernetes
      • 2.3.1 Wdrażanie naszej aplikacji Node.js
      • 2.3.2 Uzyskiwanie dostępu do aplikacji
      • 2.3.3 Logiczne części naszego systemu
      • 2.3.4 Skalowanie aplikacji w poziomie
      • 2.3.5 Badanie, na których węzłach działa aplikacja
      • 2.3.6 Przedstawiamy tablicę kontrolną Kubernetes
    • 2.4 Podsumowanie
• Część II. Podstawowe koncepcje
  • 3. Pody: uruchamianie kontenerów w Kubernetes
    • 3.1 Przedstawiamy pody
      • 3.1.1 Dlaczego potrzebujemy podów
      • 3.1.2 Istota podów
      • 3.1.3 Właściwe porządkowanie kontenerów między pody
    • 3.2 Tworzenie podów na podstawie deskryptorów YAML lub JSON
      • 3.2.1 Badanie deskryptora YAML istniejącego podu
      • 3.2.2 Tworzenie prostego deskryptora YAML dla podu
      • 3.2.3 Wykorzystanie kubectl create do utworzenia podu
      • 3.2.4 Przeglądanie dzienników aplikacji
      • 3.2.5 Wysyłanie żądań do podu
    • 3.3 Porządkowanie podów przy użyciu etykiet
      • 3.3.1 Przedstawiamy etykiety
      • 3.3.2 Specyfikowanie etykiet przy tworzeniu podu
      • 3.3.3 Modyfikowanie etykiet istniejących podów
    • 3.4 Wyliczanie podzbiorów podów przy użyciu selektorów etykiet
      • 3.4.1 Wyliczanie podów przy użyciu selektora etykiet
      • 3.4.2 Stosowanie wielu warunków w selektorze etykiet
    • 3.5 Używanie etykiet i selektorów do ograniczania rozmieszczania podów
      • 3.5.1 Używanie etykiet do kategoryzowania węzłów roboczych
      • 3.5.2 Przypisywanie podów do określonych węzłów
      • 3.5.3 Umieszczanie podu na jednym, określonym węźle
    • 3.6 Opisywanie podów
      • 3.6.1 Wyszukiwanie adnotacji obiektów
      • 3.6.2 Dodawanie i modyfikowanie adnotacji
    • 3.7 Wykorzystanie przestrzeni nazw do grupowania zasobów
      • 3.7.1 Dlaczego przestrzenie nazw są potrzebne
      • 3.7.2 Odkrywanie innych przestrzeni nazw i ich podów
      • 3.7.3 Tworzenie przestrzeni nazw
      • 3.7.4 Zarządzanie obiektami w innych przestrzeniach nazw
      • 3.7.5 Izolacja zapewniana przez przestrzenie nazw
    • 3.8 Zatrzymywanie i usuwanie podów
      • 3.8.1 Usuwanie podu według nazwy
      • 3.8.2 Usuwanie podów przy użyciu selektorów etykiet
      • 3.8.3 Usuwanie podów przez usunięcie całej przestrzeni nazw
      • 3.8.4 Usuwanie wszystkich podów w przestrzeni nazw, ale z zachowaniem tej przestrzeni nazw
      • 3.8.5 Usuwanie (niemal) wszystkich zasobów w przestrzeni nazw
    • 3.9 Podsumowanie
  • 4. Replikacja i inne kontrolery: wdrażanie zarządzanych podów
    • 4.1 Utrzymywanie dobrej kondycji podów
      • 4.1.1 Wprowadzenie do sond żywotności
      • 4.1.2 Tworzenie sondy żywotności opartej na HTTP
      • 4.1.3 Obserwowanie sondy żywotności w działaniu
      • 4.1.4 Konfigurowanie dodatkowych właściwości sondy żywotności
      • 4.1.5 Tworzenie skutecznych sond żywotności
    • 4.2 Przedstawiamy kontrolery replikacji
      • 4.2.1 Działanie kontrolera replikacji
      • 4.2.2 Tworzenie kontrolera replikacji
      • 4.2.3 Obserwowanie kontrolera replikacji w działaniu
      • 4.2.4 Przenoszenie podów do zakresu i poza zakres kontrolera replikacji
      • 4.2.5 Zmienianie szablonu podu
      • 4.2.6 Skalowanie podów w poziomie
      • 4.2.7 Usuwanie kontrolera replikacji
    • 4.3 Używanie obiektów ReplicaSet zamiast ReplicationController
      • 4.3.1 Porównanie ReplicaSet z ReplicationController
      • 4.3.2 Definiowanie ReplicaSet
      • 4.3.3 Tworzenie i badanie obiektu ReplicaSet
      • 4.3.4 Korzystanie z bardziej ekspresyjnych selektorów etykiet w ReplicaSet
      • 4.3.5 Podsumowanie ReplicaSet
    • 4.4 Uruchamianie dokładnie jednego podu w każdym węźle przy użyciu DaemonSet
      • 4.4.1 Wykorzystanie DaemonSet do uruchomienia podu w każdym węźle
      • 4.4.2 Używanie DaemonSet do uruchamiania podów tylko na wybranych węzłach
    • 4.5 Uruchamianie podów, które wykonują pojedyncze, kompletne zadanie
      • 4.5.1 Przedstawiamy zasób Job
      • 4.5.2 Definiowanie zasobu Job
      • 4.5.3 Obserwowanie uruchamiania podu przez obiekt Job
      • 4.5.4 Uruchamianie wielu wystąpień podu w zasobie Job
      • 4.5.5 Ograniczanie czasu, w którym pod obiektu Job musi ukończyć pracę
    • 4.6 Planowanie okresowego wykonywania zadania lub jeden raz w przyszłości
      • 4.6.1 Tworzenie obiektu CronJob
      • 4.6.2 Jak uruchamiane są zaplanowane zadania
    • 4.7 Podsumowanie
  • 5. Usługi: umożliwianie odkrywania i komunikowania się klientów z podami
    • 5.1 Wprowadzenie do usług
      • 5.1.1 Tworzenie usług
      • 5.1.2 Odkrywanie usług
    • 5.2 Łączenie się z usługami działającymi poza klastrem
      • 5.2.1 Wprowadzenie do punktów końcowych usług
      • 5.2.2 Ręczne konfigurowanie punktów końcowych usługi
      • 5.2.3 Tworzenie aliasu dla zewnętrznej usługi
    • 5.3 Eksponowanie usług klientom zewnętrznym
      • 5.3.1 Korzystanie z usługi typu NodePort
      • 5.3.2 Eksponowanie usługi przez zewnętrzny moduł równoważenia obciążeń
      • 5.3.3 Osobliwości połączeń zewnętrznych
    • 5.4 Zewnętrzne eksponowanie usług przy użyciu zasobu Ingress
      • 5.4.1 Tworzenie zasobu Ingress
      • 5.4.2 Uzyskiwanie dostępu do usługi za pośrednictwem Ingress
      • 5.4.3 Eksponowanie wielu usług przez ten sam obiekt Ingress
      • 5.4.4 Konfigurowanie obsługi ruchu TLS przez Ingress
    • 5.5 Sygnalizowanie, kiedy pod jest gotowy do akceptowania połączeń
      • 5.5.1 Przedstawiamy sondy gotowości
      • 5.5.2 Dodawanie sondy gotowości do podu
      • 5.5.3 Co powinny robić rzeczywiste sondy gotowości
    • 5.6 Używanie usługi headless w celu odkrywania indywidualnych podów
      • 5.6.1 Tworzenie usługi headless
      • 5.6.2 Odkrywanie podów przy użyciu DNS
      • 5.6.3 Odkrywanie wszystkich podów łącznie z tymi, które nie są gotowe
    • 5.7 Rozwiązywanie problemów z usługami
    • 5.8 Podsumowanie
  • 6. Woluminy: dołączanie do kontenerów dyskowej pamięci masowej
    • 6.1 Przedstawiamy woluminy
      • 6.1.1 Objaśnianie woluminów na przykładzie
      • 6.1.2 Przedstawiamy dostępne typy woluminów
    • 6.2 Używanie woluminów do współużytkowania danych między kontenerami
      • 6.2.1 Korzystanie z woluminu emptyDir
      • 6.2.2 Wykorzystanie repozytorium Git jako punktu wyjścia dla naszego woluminu
    • 6.3 Uzyskiwanie dostępu do plików w systemie plików węzła roboczego
      • 6.3.1 Przedstawiamy wolumin hostPath
      • 6.3.2 Badanie podów systemowych używających woluminów hostPath
    • 6.4 Korzystanie z trwałej pamięci masowej
      • 6.4.1 Korzystanie z GCE Persistent Disk w woluminie podu
      • 6.4.2 Korzystanie z innych typów woluminów z leżącą w tle trwałą pamięcią masową
    • 6.5 Oddzielanie podów od leżącej w tle technologii pamięci masowej
      • 6.5.1 Wprowadzenie do obiektów PersistentVolume i PersistentVolumeClaim
      • 6.5.2 Tworzenie zasobu PersistentVolume
      • 6.5.3 Żądanie PersistentVolume przez utworzenie PersistentVolumeClaim
      • 6.5.4 Używanie obiektu PersistentVolumeClaim w podzie
      • 6.5.5 Zalety korzystania z obiektów PersistentVolume i żądań
      • 6.5.6 Recykling obiektów PersistentVolume
    • 6.6 Dynamiczne wyposażanie obiektów PersistentVolume
      • 6.6.1 Definiowanie dostępnych typów pamięci masowej przez zasoby StorageClass
      • 6.6.2 Żądanie klasy magazynowej w PersistentVolumeClaim
      • 6.6.3 Dynamiczne wyposażanie bez specyfikowania klasy magazynowej
    • 6.7 Podsumowanie
  • 7. Obiekty ConfigMap oraz Secret: konfigurowanie aplikacji
    • 7.1 Konfigurowanie skontenerowanych aplikacji
    • 7.2 Przekazywanie do kontenerów argumentów wiersza polecenia
      • 7.2.1 Definiowanie polecenia i argumentów w Dockerze
      • 7.2.2 Nadpisywanie polecenia i argumentów w Kubernetes
    • 7.3 Ustawianie zmiennych środowiskowych dla kontenera
      • 7.3.1 Specyfikowanie zmiennych środowiskowych w definicji kontenera
      • 7.3.2 Odwoływanie się do innych zmiennych środowiskowych w wartości zmiennej
      • 7.3.3 Wady kodowania zmiennych środowiskowych na sztywno
    • 7.4 Oddzielanie konfiguracji przy użyciu ConfigMap
      • 7.4.1 Przedstawiamy obiekty ConfigMap
      • 7.4.2 Tworzenie ConfigMap
      • 7.4.3 Przekazywanie wpisu ConfigMap do kontenera jako zmiennej środowiskowej
      • 7.4.4 Przekazywanie naraz wszystkich wpisów w obiekcie ConfigMap jako zmiennych środowiskowych
      • 7.4.5 Przekazywanie wpisu ConfigMap jako argumentu wiersza polecenia
      • 7.4.6 Używanie woluminu configMap do eksponowania wpisów ConfigMap jako plików
      • 7.4.7 Aktualizowanie konfiguracji aplikacji bez konieczności jej restartowania
    • 7.5 Wykorzystanie obiektów Secret do przekazywania poufnych danych do kontenerów
      • 7.5.1 Przedstawiamy obiekty Secret
      • 7.5.2 Przedstawiamy sekret domyślnego tokenu
      • 7.5.3 Tworzenie sekretu
      • 7.5.4 Porównanie obiektów ConfigMap i Secret
      • 7.5.5 Korzystanie z sekretu w podzie
      • 7.5.6 Jak obrazy pobierają sekrety
    • 7.6 Podsumowanie
  • 8. Dostęp z aplikacji do metadanych podu i innych zasobów
    • 8.1 Przekazywanie metadanych za pośrednictwem Downward API
      • 8.1.1 Dostępne metadane
      • 8.1.2 Eksponowanie metadanych za pośrednictwem zmiennych środowiskowych
      • 8.1.3 Przekazywanie metadanych przez pliki w woluminie downwardAPI
    • 8.2 Komunikowanie się z serwerem API Kubernetes
      • 8.2.1 Poznawanie API typu REST w Kubernetes
      • 8.2.2 Komunikowanie się z serwerem API z wnętrza podu
      • 8.2.3 Upraszczanie komunikacji z serwerem API za pomocą kontenerów ambasadorów
      • 8.2.4 Wykorzystanie bibliotek klienckich w celu komunikacji z serwerem API
    • 8.3 Podsumowanie
  • 9. Obiekty Deployment: deklaratywne aktualizowanie aplikacji
    • 9.1 Aktualizowanie aplikacji działających w podach
      • 9.1.1 Usuwanie starych podów i zastępowanie ich nowymi
      • 9.1.2 Wystartowanie nowych podów, a następnie usuwanie starych
    • 9.2 Wykonywanie automatycznej aktualizacji kroczącej przy użyciu kontrolera replikacji
      • 9.2.1 Uruchamianie wstępnej wersji aplikacji
      • 9.2.2 Wykonywanie aktualizacji kroczącej przy użyciu kubectl
      • 9.2.3 Dlaczego kubectl rolling-update jest już przestarzałe
    • 9.3 Korzystanie z obiektów Deployment w celu deklaratywnego aktualizowania aplikacji
      • 9.3.1 Tworzenie zasobu Deployment
      • 9.3.2 Aktualizowanie zasobu Deployment
      • 9.3.3 Wycofywanie wdrożenia
      • 9.3.4 Kontrolowanie tempa aktualizacji
      • 9.3.5 Wstrzymywanie procesu aktualizacji
      • 9.3.6 Blokowanie rozpowszechniania wadliwych wersji
    • 9.4 Podsumowanie
  • 10. Zasoby StatefulSet: wdrażanie replikowanych aplikacji stanowych
    • 10.1 Replikowanie podów stanowych
      • 10.1.1 Uruchamianie wielu replik, każdej z oddzielną pamięcią masową
      • 10.1.2 Zapewnianie stabilnej tożsamości każdego podu
    • 10.2 Istota obiektów StatefulSet
      • 10.2.1 Porównanie obiektów StatefulSet i ReplicaSet
      • 10.2.2 Zapewnianie stabilnej tożsamości sieciowej
      • 10.2.3 Zapewnianie stabilnej dedykowanej pamięci masowej dla każdego wystąpienia z pamięcią stanu
      • 10.2.4 Gwarancje StatefulSet
    • 10.3 Korzystanie ze StatefulSet
      • 10.3.1 Tworzenie aplikacji i obrazu kontenera
      • 10.3.2 Wdrażanie aplikacji przy użyciu StatefulSet
      • 10.3.3 Testowanie naszych podów
    • 10.4 Odkrywanie partnerów w StatefulSet
      • 10.4.1 Implementowanie odkrywania partnerów przy użyciu DNS
      • 10.4.2 Aktualizowanie StatefulSet
      • 10.4.3 Testowanie klastrowanego magazynu danych
    • 10.5 Jak zasoby StatefulSet radzą sobie z awariami węzłów
      • 10.5.1 Symulowanie odłączenia węzła od sieci
      • 10.5.2 Ręczne usuwanie podu
    • 10.6 Podsumowanie
• Część III. Poza podstawami
  • 11. Poznawanie wewnętrznych mechanizmów Kubernetes
    • 11.1 Poznajemy architekturę
      • 11.1.1 Rozproszona natura komponentów Kubernetes
      • 11.1.2 Jak Kubernetes używa etcd
      • 11.1.3 Co robi serwer API
      • 11.1.4 Jak serwer API powiadamia klientów o zmianach zasobów
      • 11.1.5 Poznajemy Scheduler
      • 11.1.6 Przedstawiamy kontrolery działające w komponencie Controller Manager
      • 11.1.7 Co robi Kubelet
      • 11.1.8 Rola komponentu Kubernetes Service Proxy
      • 11.1.9 Przedstawiamy dodatki Kubernetes
      • 11.1.10 Zbieranie wszystkiego razem
    • 11.2 Jak współpracują kontrolery
      • 11.2.1 Jakie komponenty są zaangażowane
      • 11.2.2 Łańcuch zdarzeń
      • 11.2.3 Obserwowanie zdarzeń klastra
    • 11.3 Czym jest uruchomiony pod
    • 11.4 Łączność sieciowa wewnątrz podu
      • 11.4.1 Jaka musi być ta sieć
      • 11.4.2 Zagłębianie się w działanie sieci
      • 11.4.3 Przedstawiamy Container Network Interface
    • 11.5 Jak są implementowane usługi
      • 11.5.1 Przedstawiamy kube-proxy
      • 11.5.2 Jak proces kube-proxy używa iptables
    • 11.6 Uruchamianie klastrów wysokiej dostępności
      • 11.6.1 Zapewnianie wysokiej dostępności naszych aplikacji
      • 11.6.2 Zapewnianie wysokiej dostępności komponentów warstwy sterowania Kubernetes
    • 11.7 Podsumowanie
  • 12. Zabezpieczanie serwera API Kubernetes
    • 12.1 Istota uwierzytelniania
      • 12.1.1 Użytkownicy i grupy
      • 12.1.2 Przedstawiamy zasoby ServiceAccount
      • 12.1.3 Tworzenie zasobów ServiceAccount
      • 12.1.4 Przypisywanie konta usługowego do podu
    • 12.2 Zabezpieczanie klastra przy użyciu kontroli dostępu opartej na rolach
      • 12.2.1 Przedstawiamy wtyczkę autoryzującą RBAC
      • 12.2.2 Przedstawiamy zasoby RBAC
      • 12.2.3 Używanie zasobów Role i RoleBinding
      • 12.2.4 Używanie ról klastra i wiązań ról klastra
      • 12.2.5 Domyślne role klastra i wiązania ról klastra
      • 12.2.6 Rozważne przyznawanie uprawnień autoryzacyjnych
    • 12.3 Podsumowanie
  • 13. Zabezpieczanie węzłów i sieci klastra
    • 13.1 Używanie w podzie przestrzeni nazw hostującego węzła
      • 13.1.1 Używanie w podzie przestrzeni nazw sieciowych węzła
      • 13.1.2 Dowiązywanie do portu hosta bez używania przestrzeni nazw sieciowych hosta
      • 13.1.3 Używanie przestrzeni nazw PID i IPC węzła
    • 13.2 Konfigurowanie kontekstu zabezpieczeń kontenera
      • 13.2.1 Uruchamianie kontenera jako określony użytkownik
      • 13.2.2 Powstrzymywanie kontenera przed działaniem jako root
      • 13.2.3 Uruchamianie podów w trybie uprzywilejowanym
      • 13.2.4 Dołączanie do kontenera indywidualnych możliwości jądra
      • 13.2.5 Odrzucanie możliwości z kontenera
      • 13.2.6 Powstrzymywanie procesów przed zapisywaniem w systemie plików kontenera
      • 13.2.7 Współużytkowanie woluminów, gdy kontenery działają jako różni użytkownicy
    • 13.3 Ograniczanie stosowania w podach funkcji związanych z zabezpieczeniami
      • 13.3.1 Przedstawiamy zasób PodSecurityPolicy
      • 13.3.2 Zasady runAsUser, fsGroup oraz supplementalGroups
      • 13.3.3 Konfigurowanie dozwolonych, domyślnych i zabronionych możliwości
      • 13.3.4 Ograniczanie typów woluminów używanych przez pody
      • 13.3.5 Przypisywanie różnych zasobów PodSecurityPolicy do różnych użytkowników i grup
    • 13.4 Izolowanie sieci podów
      • 13.4.1 Włączanie izolacji sieciowej w przestrzeni nazw
      • 13.4.2 Zezwalanie tylko niektórym podom z przestrzeni nazw na łączenie się z podem serwera
      • 13.4.3 Izolacja sieci między przestrzeniami nazw Kubernetes
      • 13.4.4 Izolowanie sieci przy użyciu notacji CIDR
      • 13.4.5 Ograniczanie ruchu wychodzącego dla zbioru podów
    • 13.5 Podsumowanie
  • 14. Zarządzanie zasobami obliczeniowymi podów
    • 14.1 Żądanie zasobów dla kontenerów podu
      • 14.1.1 Tworzenie podów z żądaniami zasobów
      • 14.1.2 Jak żądania zasobów wpływają na rozmieszczanie podów
      • 14.1.3 Jak żądania procesora wpływają na współdzielenie czasu procesora
      • 14.1.4 Definiowanie i żądanie niestandardowych zasobów
    • 14.2 Ograniczanie zasobów dostępnych dla kontenera
      • 14.2.1 Ustawienie sztywnego limitu ilości zasobów, których może używać kontener
      • 14.2.2 Przekraczanie limitów
      • 14.2.3 Jak aplikacje w kontenerach postrzegają limity
    • 14.3 Klasy QoS dla podów
      • 14.3.1 Definiowanie klasy QoS dla podu
      • 14.3.2 Który proces zostanie zabity, gdy brakuje pamięci
    • 14.4 Ustawianie domyślnych żądań i limitów dla podów w przestrzeni nazw
      • 14.4.1 Przedstawiamy zasób LimitRange
      • 14.4.2 Tworzenie obiektu LimitRange
      • 14.4.3 Wymuszanie limitów
      • 14.4.4 Stosowanie domyślnych żądań i limitów zasobów
    • 14.5 Ograniczanie łącznych zasobów dostępnych w przestrzeni nazw
      • 14.5.1 Przedstawiamy obiekt ResourceQuota
      • 14.5.2 Specyfikowanie przydziałów trwałej pamięci masowej
      • 14.5.3 Ograniczenie liczby dozwolonych obiektów
      • 14.5.4 Specyfikowanie przydziałów dla określonych stanów podów i/lub klas QoS
    • 14.6 Monitorowanie użycia zasobów przez pody
      • 14.6.1 Gromadzenie i odczytywanie rzeczywistego użycia zasobów
      • 14.6.2 Zapisywanie i analizowanie historycznych statystyk zużycia zasobów
    • 14.7 Podsumowanie
  • 15. Automatyczne skalowanie podów i węzłów klastra
    • 15.1 Automatyczne skalowanie podów w poziomie
      • 15.1.1 Proces skalowania automatycznego
      • 15.1.2 Skalowanie oparte na użyciu procesora
      • 15.1.3 Skalowanie oparte na użyciu pamięci
      • 15.1.4 Skalowanie oparte na innych i niestandardowych miarach
      • 15.1.5 Ustalanie, jakie miary są odpowiednie dla automatycznego skalowania
      • 15.1.6 Skalowanie w dół do zera replik
    • 15.2 Automatyczne skalowanie podów w pionie
      • 15.2.1 Automatyczne konfigurowanie żądań zasobów
      • 15.2.2 Modyfikowanie żądań zasobów w czasie działania podu
    • 15.3 Horyzontalne skalowanie węzłów klastra
      • 15.3.1 Przedstawiamy Cluster Autoscaler
      • 15.3.2 Włączanie funkcjonalności Cluster Autoscaler
      • 15.3.3 Ograniczanie przerw w działaniu usługi w trakcie skalowania klastra w dół
    • 15.4 Podsumowanie
  • 16. Zaawansowane rozmieszczanie
    • 16.1 Używanie skaz i tolerancji w celu odpychania podów od pewnych węzłów
      • 16.1.1 Skazy i tolerancje
      • 16.1.2 Dodawanie niestandardowych skaz do węzła
      • 16.1.3 Dodawanie tolerancji do podów
      • 16.1.4 Do czego można używać skaz i tolerancji
    • 16.2 Używanie koligacji węzła w celu przyciągania podów do określonych węzłów
      • 16.2.1 Specyfikowanie sztywnych reguł koligacji węzła
      • 16.2.2 Priorytetyzowanie węzłów podczas rozmieszczania podów
    • 16.3 Kolokacja podów przy użyciu koligacji i anty-koligacji
      • 16.3.1 Używanie koligacji między podami w celu wdrażania podów w tym samym węźle
      • 16.3.2 Wdrażanie podów w tej samej szafie, strefie dostępności lub regionie geograficznym
      • 16.3.3 Formułowanie preferencji koligacji zamiast sztywnych wymagań
      • 16.3.4 Rozmieszczanie podów z dala od siebie nawzajem przy użyciu anty-koligacji
    • 16.4 Podsumowanie
  • 17. Zalecenia dla tworzenia aplikacji
    • 17.1 Zbieranie wszystkiego razem
    • 17.2 Cykl życia podu
      • 17.2.1 Aplikacje muszą się spodziewać, że zostaną zabite i relokowane
      • 17.2.2 Ponowne rozmieszczanie martwych lub częściowo martwych podów
      • 17.2.3 Uruchamianie podów w określonej kolejności
      • 17.2.4 Dodawanie hooków cyklu życia
      • 17.2.5 Wyłączanie
    • 17.3 Zapewnianie, że wszystkie żądania klientów są właściwie obsłużone
      • 17.3.1 Unikanie zrywania połączeń klienckich podczas uruchamiania podu
      • 17.3.2 Unikanie zrywania połączeń klienckich w trakcie wyłączania
    • 17.4 Tworzenie aplikacji łatwych do zarządzania w Kubernetes
      • 17.4.1 Tworzenie zarządzalnych obrazów kontenerów
      • 17.4.2 Właściwe oznakowanie obrazów i rozważne używanie imagePullPolicy
      • 17.4.3 Używanie etykiet wielowymiarowych zamiast jednowymiarowych
      • 17.4.4 Opisywanie zasobów za pomocą adnotacji
      • 17.4.5 Udostępnianie informacji o przyczynach zakończenia procesu
      • 17.4.6 Obsługa dzienników aplikacji
    • 17.5 Najlepsze praktyki programowania i testowania
      • 17.5.1 Uruchamianie aplikacji poza Kubernetes w trakcie programowania
      • 17.5.2 Korzystanie z Minikube w wytwarzaniu
      • 17.5.3 Wersjonowanie i automatyczne wdrażanie manifestów zasobów
      • 17.5.4 Ksonnet jako alternatywa dla pisania manifestów YAML/JSON
      • 17.5.5 Stosowanie ciągłej integracji i ciągłego dostarczania (Continuous Integration i Continuous Delivery CI/CD)
    • 17.6 Podsumowanie
  • 18. Rozszerzanie Kubernetes
    • 18.1 Definiowanie niestandardowych obiektów API
      • 18.1.1 Przedstawiamy CustomResourceDefinition
      • 18.1.2 Automatyzowanie niestandardowych zasobów przy użyciu niestandardowych kontrolerów
      • 18.1.3 Walidacja niestandardowych obiektów
      • 18.1.4 Udostępnianie niestandardowego serwera API dla niestandardowych obiektów
    • 18.2 Rozszerzanie Kubernetes przez Service Catalog
      • 18.2.1 Przedstawiamy Service Catalog
      • 18.2.2 Przedstawiamy serwer API Service Catalog oraz Controller Manager
      • 18.2.3 Brokery usług i OpenServiceBroker API
      • 18.2.4 Przygotowywanie i używanie usługi
      • 18.2.5 Odwiązanie i wyrejestrowanie
      • 18.2.6 Co przynosi Service Catalog
    • 18.3 Platformy zbudowane na bazie Kubernetes
      • 18.3.1 Platforma kontenerów Red Hat OpenShift
      • 18.3.2 Deis Workflow oraz Helm
    • 18.4 Podsumowanie
• dodatek A. Używanie kubectl z wieloma klastrami
  • A.1 Przełączanie między Minikube a Google Kubernetes Engine
  • A.2 Używanie kubectl wobec wielu klastrów lub przestrzeni nazw
    • A.2.1 Konfigurowanie lokalizacji pliku kubeconfig
    • A.2.2 Zawartości pliku kubeconfig
    • A.2.3 Listowanie, dodawanie i modyfikowanie wpisów pliku kubeconfig
    • A.2.4 Używanie kubectl wobec różnych klastrów, użytkowników i kontekstów
    • A.2.5 Przełączanie się między kontekstami
    • A.2.6 Listowanie kontekstów i klastrów
    • A.2.7 Usuwanie kontekstów i klastrów
• dodatek B. Tworzenie wielowęzłowego klastra przy użyciu kubeadm
  • B.1 Konfigurowanie systemu operacyjnego i wymaganych pakietów
    • B.1.1 Tworzenie maszyny wirtualnej
    • B.1.2 Konfigurowanie karty sieciowej maszyny wirtualnej
    • B.1.3 Instalowanie systemu operacyjnego
    • B.1.4 Instalowanie Dockera i Kubernetes
    • B.1.5 Klonowanie maszyny wirtualnej
  • B.2 Konfigurowanie węzła master przy użyciu kubeadm
    • B.2.1 Jak kubeadm uruchamia komponenty
  • B.3 Konfigurowanie węzłów roboczych przy użyciu kubeadm
    • B.3.1 Konfigurowanie sieci kontenerów
  • B.4 Korzystanie z klastra z maszyny lokalnej
• dodatek C. Korzystanie z innych środowisk wykonawczych kontenerów
  • C.1 Używanie innych środowisk kontenerów za pośrednictwem CRI
    • C.1.1 Środowisko wykonawcze kontenerów CRI-O
    • C.1.2 Uruchamianie aplikacji w maszynach wirtualnych zamiast w kontenerach
• dodatek D. Cluster Federation
  • D.1 Przedstawiamy Kubernetes Cluster Federation
  • D.2 Architektura
  • D.3 Sfederowane obiekty API
    • D.3.1 Sfederowane wersje zasobów Kubernetes
    • D.3.2 Co robią sfederowane zasoby
• Przypisy